Spaarwaterstraat.nl

Tasjesroof in de Spaarwaterstraat

Door Nike van der Wenden

Wij hadden onze vriendin Ita te eten gevraagd. Ze had een plastic tasje bij zich met daarin een fles rode wijn en een fotoalbum van haar laatste vakantie. En natuurlijk haar handtas.

Terwijl ze aanbelde kwam er een keurig uitziende man naast haar staan. Een buurman die in dezelfde flat woont dacht Ita en zei nog iets aardigs.

Zo was ze.

Toen Jan op de intercom drukte en de deur openging liep "de buurman" voor haar uit naar boven. Ita liep voorzichtig de trap op, ze was heel wat ouder dan hij.

Plotseling hoorden wij een luide gil. Jan dacht dat ze gevallen was en stormde de trap af. Neen, ze was niet gevallen. De "keurige" jongeman had zich na de eerste trap omgedraaid en was langs haar heen weer naar buiten gesneld, met medeneming van haar handtas!

Zoals gewoonlijk bij damestassen zat er van alles in: agenda, brieven, foto's, pasjes, portemonnee, huissleutel. "Nu ja", relativeerde Ita, "ik ben zelf ongedeerd en heel veel geld had ik niet in die tas."

Wacht even... De huissleutel? Brieven? Pasjes? Hij kon zo zien waar ze woonde! Aan het begin van de Theresiastraat. Dichtbij! Kleine moeite om met de sleutel naar binnen te gaan en het hele huis leeg te roven! Niet: "nu ja"!

Gelukkig had ik een reservesleutel. We gingen dus eerst snel naar haar huis (daar zat tot onze opluchting geen dief) en belden van daaruit de politie. Nog dezelfde avond werd de tas teruggevonden. Het geld was verdwenen, maar verder zat alles er nog in.

De politie vertelde dat dieven niet graag lopen te paraderen met damestasjes. Ze pakken het geld en gooien de tas in de dichtstbijzijnde struiken. (In dit geval achter de glasbakken bij de De Sillestraat).

"Hij heeft het geld misschien harder nodig dan ik," relativeerde Ita weer.

Zo was ze.